Fujara wielkopostna, końcówka, piszczałka sałasznikowa to niektóre nazwy instrumentów alikwotowych. W czasie wypasu krów czy owiec na halach można było usłyszeć pasterskie, lidyjskie dźwięki. Bardzo ciekawą funkcję fujara pełniła w Wielkim Poście, był to jedyny instrument, na którym można było grać w tym okresie, stąd jego nazwa. Fujara służyła również juhasom jako laska do podpierania się i obrony.
Instrumenty alikwotowe nie posiadają otworów bocznych. Technika gry polega na odpowiednim zadęciu oraz zakrywaniu otworu wylotowego dzięki czemu można uzyskać poszczególne dźwięki szeregu harmonicznego. Zakrywając część otworu wylotowego można uzyskać również półtony. Długość fujary wielkopostnej nie przekracza zwykle długości ramienia. Wyjątkiem jest piszczałka „sałasznikowa” o długości ok. 170cm, która według Jana Kawuloka była własnością społeczną grupy „sałszniczej” i stanowiła symbol władzy sałasznika. Materiałem na budowę fujar jest głównie bez czarny, kalina, leszczyna lub dzika róża.
fujara D – mp3