Dwojnica jest instrumentem dętym drewnianym zbudowanym z dwóch równolegle połączonych ze sobą elementów – przebierki oraz burdonu. Przebierka posiada najczęściej sześć otworów palcowych zwykle w skali durowej. Burdon dwojnicy najczęściej nie posiada otworów palcowych. Czasami w burdonie dwojnicy umieszczony jest dodatkowy otwór podwyższający dźwięk o cały ton, umożliwiający grę w skali molowej. Dla dwojnicy w tonacji D-dur otworzenie kołeczka umożliwia grę w tonacji E-mol. Rzadziej w obu częściach dwojnicy nawiercane są otwory palcowe dla lewej i prawej ręki. Dwojnicę można było spotkać w różnych rejonach Europy m.in. na Podhalu czy Dolnej i Górnej Orawie. Najczęściej dwojnica wykonana jest z połączonych ze sobą przy pomocy kleju bądź rzemienia przebierki oraz burdonu. Rzadziej spotyka się dwojnice z naturalnie rozgałęzionego drewna bądź deseczki z nawierconymi dwoma otworami rezonansowymi.
Technika gry na dwojnicy jest dość intuicyjna i polegała na umiejętnym zadęciu w obie piszczałki. Nakładaniu się na siebie dźwięków przebierki oraz burdonu towarzyszy charakterystyczne zjawisko interferencji fali dźwiękowej. Przy dobrym zestrojeniu przebierki oraz burdonu dwojnicy efekt dźwięku jest przestrzenny i hipnotyzujący.
Dwojnica D-dur – drewno dzikiej czereśni (zamknięty oraz otwarty kołeczek w burdonie)
Dwojnica alt F-dur – drewno dzikiej czereśni (zamknięty oraz otwarty kołeczek w burdonie)
Dwojnica G-dur – drewno bzu czarnego
Dwojnica D molowa (4 otwory palcowe na przebierce, 3 otwory palcowe w burdonie)